Istnieją dwie metody wprowadzania powietrza: przez reakcję chemiczną – najczęściej proszek aluminiowy wprowadzony do cementu (gazobeton) lub przez dodanie do mieszanki czynnika pianotwórczego, który wprowadza pęcherzyki podczas mieszania przy dużej prędkości (pianobeton). Beton komórkowy wykazuje wysoką odkształcalność cieplną i wilgotnościową oraz wysoki skurcz (zmiana objętości).
Beton komórkowy można klasyfikować wg:
W Polsce do najpopularniejszych należą klasy „500” i „600”, oraz „400”. Niektóre firmy wytwarzają jeszcze lżejsze odmiany „350” i „300” ale są one bardzo rzadko stosowane. Mają one jeszcze lepsze parametry izolacyjne, jednak maleje w nich odporność na ściskanie.